Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

"To you who made me see things I could never see alone"



Φοβαμαι πως δε θα με κοιταξει κανεις παλι οπως με κοιτουσες εσυ
νομιζω πως θα τρεχω πισω απο διαφορους
θα καταληγω πληγωμενη λογικα
δε ξερω γιατι κανεις δε βλεπει τι ειμαι
δε ξερω γιατι εσυ το ειδες
δε ξερω πια αν υπαρχει κατι να δειξω
φοβαμαι
φοβαμαι γιατι ο μονος ανθρωπος που με αγαπησε και με γνωρισε πραγματικα, με αφησε

οι αλλοι δε θελουν να με γνωρισουν καν
ξερουν το ονομα μου
οτι χαμογελαω συχνα
τους αρκουν μαλλον

νομιζα πως θα νιωθω ασχημα
μα απλα, ενιωσα διαφορετικα
βασικα χωρις το ενιωσα
βαρια κουβεντα

δε θα πρεπε να κλαιω τωρα
δε θα γυρισεις
δε θες
και δεν πρεπει

θα συνεχισω να τρεχω πισω απο διαφορους
κι αν δε με κοιταξει κανεις οπως εσυ παλι
δε με νοιαζει
με κοιταξες εσυ και φτανει

ειμαι η πιο τυχερη κοπελα σε αυτο το σκατοκοσμο
(κι ας κλαιω που και που)


2 σχόλια:

  1. Ρε συ, δεν ξερω πως βρεθηκα σε αυτο το blog, παντως με εχεις αρρωστησει. τα θεωρω εξαιρετικα αυτα που γραφεις, την αντιληψη σου και την εκφραση. δεν ξερω αν ειναι βιωματικα, παντως σου ευχομαι να εισαι μαζι με αυτον για τον οποιο εχεις γραψει τις γραμμες! φαινεται ερωτας... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή