να με χαιρεστε

εχω ξεχασει να γραφω
μαλλον εχω ξεχασει να νιωθω
θεοποιησα τοσο την παρουσια σου
οταν ενιωσα την απουσια σου
ετσι ολα τ'αλλα μοιαζουν ασημαντα
κι ομως δεν ειναι
"μη θεωρεις το παρελθον μια ιδεατη κατασταση"
θα το θυμαμαι

οπως και να χει οι τρεις μερες μαζι σου ηταν ο,τι πιο ομορφο εζησα αυτο το χρονο
και το φιλι σου το ξημερωμα εκεινο μου δειξε οτι ουτε εσυ ξεχνας
(τοσα "σου", τοσοι ανθρωποι)

κανενας ειρμος
καμια ενοχη
καμια ειρηνη με τους δυναστες των ζωων και των αισθηματων μας

"you know I died the day you set me free"

μολις ειπα πως μου λειπεις και θελω να δω
δε θελω να παμε για καφε και να πουμε τα επιφανειακα νεα μας
θελω να σε δω, να σε αγκαλιασω
να κλαψω μεχρι να στερεψω
και να σου πω πως ερωτευτηκα
πως πληγωθηκα
πως χαρηκα
πως εκλαψα
πως προσπαθησα
πως ταξιδεψα
πως εζησα εναν ολοκληρο χρονο χωρις εσενα
και πως δε θελω να ζησω αλλο μακρια σου
και πως τιποτα δεν ειναι το ιδιο αν δεν εισαι διπλα μου

παντως μου λειπεις και θελω να σε δω

Σβήνω τα τσιγάρα μου στο τασάκι που σου 'χα φτιάξει
και ξέρεις κάτι;
άντε γαμήσου
περάσανε 3 χρόνια
δε μπορώ να σε βλέπω και να μη μπορώ να ανασάνω
έχει καταντήσει κουραστικό

"Is it ever gonna not be so hard to see you around?"

κάτι που είχα γράψει στις 30 δεκέμβρη του '11 και δυστυχώς ή ευτυχώς ισχύει ακόμα
(ίσως είναι που δε μπορώ να γράψω και τίποτα καινούριο)








και να σου πω κατι ..δεν ξερω τι να σου πω
περασα ωραια σημερα
κι ας σε σκεφτομουν σε ενα τραγουδι πολυ
μετα ημουν καλα
και να σου πω κατι
περασα ωραια σημερα
και γυρισα και κλαιω ρε
μιλα μου ρε
μιλα μου
λιγο να ηρεμισεις το χαος
να το νανουρισεις με την κιθαρα σου
και θα του τραγουδησω μετα μπας και κοιμηθει
ας εισαι εσυ κι ολα ωραια ειναι ρε
πανε μηνες ρε*
δεν ξερω τι να σου πω γαμωτο
γαμωτο
μου λειπεις ρε
και ειμαι πολυ πολυ πολυ ερωτευμενη μαζι σου βλακα

*πάνε κάτι γαμημένα χρόνια ρεε

"To you who made me see things I could never see alone"

Φοβαμαι πως δε θα με κοιταξει κανεις παλι οπως με κοιτουσες εσυ
νομιζω πως θα τρεχω πισω απο διαφορους
θα καταληγω πληγωμενη λογικα
δε ξερω γιατι κανεις δε βλεπει τι ειμαι
δε ξερω γιατι εσυ το ειδες
δε ξερω πια αν υπαρχει κατι να δειξω
φοβαμαι
φοβαμαι γιατι ο μονος ανθρωπος που με αγαπησε και με γνωρισε πραγματικα, με αφησε

οι αλλοι δε θελουν να με γνωρισουν καν
ξερουν το ονομα μου
οτι χαμογελαω συχνα
τους αρκουν μαλλον

νομιζα πως θα νιωθω ασχημα
μα απλα, ενιωσα διαφορετικα
βασικα χωρις το ενιωσα
βαρια κουβεντα

δε θα πρεπε να κλαιω τωρα
δε θα γυρισεις
δε θες
και δεν πρεπει

θα συνεχισω να τρεχω πισω απο διαφορους
κι αν δε με κοιταξει κανεις οπως εσυ παλι
δε με νοιαζει
με κοιταξες εσυ και φτανει

ειμαι η πιο τυχερη κοπελα σε αυτο το σκατοκοσμο
(κι ας κλαιω που και που)

"Because if it didn't end, it was forever"

I want you to know, that even though I don't have the courage to talk to you, I thank you for everything.
Being with you has made me happier than I could possibly imagine and taught me how to live.
I can't say that I don't miss you, but I'm trying to be happy again, even though I won't even think to settle for less than our love.
I wish you fulfil your dreams and live your live the way you want to.

I love you with my whole heart.

Σ'ευχαριστούμε για τους στίχους σου,

Στίχοι ποὺ κραυγάζουν

στίχοι ποὺ ὀρθώνονται τάχα σὰν ξιφολόγχες

στίχοι ποὺ ἀπειλοῦν τὴν καθεστηκυία τάξη

καὶ μέσα στοὺς λίγους πόδες τους

κάνουν ἢ ἀνατρέπουν τὴν ἐπανάσταση,

ἄχρηστοι, ψεύτικοι, κομπαστικοί,

γιατί κανένας στίχος σήμερα δὲν ἀνατρέπει καθεστῶτα

κανένας στίχος δὲν κινητοποιεῖ τὶς μάζες.

(Ποιὲς μάζες; Μεταξύ μας τώρα –

ποιοὶ σκέφτονται τὶς μάζες;

Τὸ πολὺ μιὰ λύτρωση ἀτομική, ἂν ὄχι ἀνάδειξη.)

Γι’ αὐτὸ κι ἐγὼ δὲ γράφω πιὰ

γιὰ νὰ προσφέρω χάρτινα ντουφέκια

ὅπλα ἀπὸ λόγια φλύαρα καὶ κούφια.

Μόνο μιὰν ἄκρη τῆς ἀλήθειας νὰ σηκώσω

νὰ ρίξω λίγο φῶς στὴν πλαστογραφημένη μας ζωή.

Ὅσο μπορῶ, κι ὅσο κρατήσω.

καλό ταξίδι